Weekendowe przemyślenia...

Zbyt dużo rzeczy mam w głowie,
aż mnie czasem w czaszce łupie,
marzę, aby choć w połowie,
rzeczy z głowy miewać w dupie!

Pełnia...

Tak było pewnej kwietniowej nocy:

Stoję w oknie, blask otula me ramiona,

ciężko poznać, czy to noc, czy dzień;

obok, w łóżku śpi spokojnie moja żona,

milcząc patrzę na swój krótki cień.

Kwiat czereśni błyszczy na tle czerni nieba,

dachy całe w srebrze, szklarnia lśni;

sen jest rzeczą, której teraz mi potrzeba,

patrzę na nią, ona ciągle śpi.

Idealny okrąg zerka na mnie w ciszy,

tylko gdzieś w oddali szczeka pies;

krzyczę w myślach, lecz nikt tego nie usłyszy,

żona śpi i ciągle ze mną jest.

Idę po lornetkę, aby się nie nudzić,

wznosząc modły, by nie skrzypły drzwi;

nie chciałbym jej przecież w środku nocy budzić,

może księżyc w pełni jej się śni.

Wznosząc głowę w górę, patrzę na kratery,

blask mnie w oczy kłuje, niszczę wzrok;

nagle myślę sobie: czas spać do cholery,

robiąc w stronę żony wolny krok.

Snu kontynuacja obok trwa w najlepsze,

więc i ja się kładę, druga sześć;

może sny od jawy będą nieco lepsze...

więc zasypiam już, dobranoc, cześć!